complicaties

augustus - september 2018

Ik wist dat ik zwanger was. Alleen... De pijn die ik had verdween niet. Die werd alleen erger. De gynaecoloog deed een inwendig onderzoek, maar kon niets vinden. De gynaecoloog van het ziekenhuis zei dat het normaal was bij een zwangerschap dat ik pijn had en stuurde me weer naar huis. Als ik te veel pijn had moest ik terugkomen. Oh ja, in de namiddag stond ik daar weer. Ze hebben mij een week in het ziekenhuis gehouden. Enkele onderzoeken gedaan, maar geen resultaat. Om de twee dagen werd er bloed getrokken om te zien of mijn HCG waarde genoeg stegen. Alles was in orde en na een week mocht ik terug naar huis.

In de avond verging ik weer van de pijn. We zijn naar een ander ziekenhuis gegaan en daar het spoed binnen. Daar hebben ze een gynaecoloog opgebeld. Die vroeg me of ik een vaste gynaecoloog had waarop ik antwoordde dat ik dit nog niet had en we overal wat aan het zoeken waren naar iemand die wist waarvan de pijn zou komen. Ze heeft me onderzocht en vond ook niets. Alles is in orde. Vertelde ze mij. Ze wist ook te zeggen dat ik niet van ziekenhuis naar ziekenhuis moest gaan. Mijn vriend werd razend dat ze zo iets kon zeggen. Ik ging 'dood' van de pijn en wou gewoon een antwoord.

 Enkele dagen later werd er een echo gedaan. Daarop was te zien dat mijn linker eierstok dubbel zo dik was als normaal. De man ging er van uit dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Ik moest de volgende dag naar de dokter.

Bij de dokter aangekomen. Er was geen vruchtje te zien op de echo dus kunnen we het nog niet laten wegnemen aangezien we niet zeker weten of het wel buitenbaarmoederlijk is. Wacht nog een week en ga dan naar het ziekenhuis. Daar gaan ze een echo nemen en dan zouden we moeten zien waar het vruchtje zich bevindt. 

Die dagen duurde lang. Overdag kreeg ik de pijn ook. Om de paar minuten opnieuw en ze gingen even door. Ik denk zo een 10-tal minuten. Ik verging van de pijn. Ik had een afspraak in het ziekenhuis voor een echo op een donderdag. Ik ben dinsdag al gegaan om te zeggen dat het echt niet meer ging. Mijn zus is met mij naar het spoed gegaan. 

Eenmaal daar aangekomen werd direct de bakster aangelegd. Na lange tijd onwetend wachten kwam er een gynaecoloog. Ze zei het volgende:"Uw baby zit in uw baarmoeder. Alle resultaten wijzen daar op. Ik zal het u bewijzen." Ik wist niet goed wat ik op dat moment moest denken. Ik moest naar beneden gaan en wachten in een zaaltje. Daar zou ze mij roepen. Ik mocht eindelijk binnen. Ze deed een echo en ja hoor... Het vruchtje bevond zich in de baarmoeder...

Ik was zwanger en goed zwanger. Het kind moest niet worden weggenomen. Oef..