Dan toch gaan werken

Te veel van alles.

IK ging naar school, verwerkte de dood van mijn papa, verwerkte het nieuws dat mijn mama hervallen was met kanker, ik zorgde voor onze spruit en ik deed het huishouden. 

De examens waren gedaan en ik had enorm hard mijn best gedaan. Ik kreeg een mail dat mijn punten binnen waren en ging kijken. Op ALLES gebuisd. Ik begon te wenen.

Zo hard geleerd en dit voor niets. Ik mocht op stagegesprek. Mijn stagebegeleider zei dat het geen zin had om nu alles te bespreken aangezien ze me nog verder in de put zou duwen. Dus ik wist dat mijn stage een flop was. Ze stelde me voor om naar de trajectbegeleider te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Ik kwam daar aan en we hebben veel besproken. 

Toen ging ik naar huis met de gedachte of ik even ging stoppen met studeren of toch door zetten en mijn eigen volledig in de put duwen. Ik heb gekozen om ermee te stoppen. Ik wou gaan werken en voor mijn gezin kunnen zorgen met mijn volledige aandacht. 

Ik zou thuis komen en met Jayden kunnen knuffelen zonder aan huiswerk, taken, stage... te denken.

Dus de volgende stap was naar werk zoeken!

Ik denk dat ik mijn studie's kon afmaken als ik enkel een kleintje had, maar er kwam zoveel bij kijken waardoor ik geen tijd had voor mezelf en dat werd mij teveel.