Ik ben zwanger!

augustus 2018

Elke avond had ik last van veel buikpijn. Telkens ging ik naar de wc omdat ik het gevoel had dat ik de grote boodschap moest gaan doen. Telkens ik op de wc zat, werd de pijn zo hoog dat ik flauw viel. Meerdere keren. Ik woonde toen al samen met mijn vriend. (Mama boven en wij beneden) Ik belde mijn vriend om te zeggen dat het niet meer ging. Telkens kwam hij uit zijn bed, maar kon niet veel doen dus ging hij terug naar bed.

De volgende avond was het weer van dat. Veel pijn. Ik terug naar de wc. Ik belde mijn mama op om te vragen of ze naar beneden wou komen omdat het echt niet meer ging. Ze maakte een washandje nat en legde dit op mijn hoofd. Terwijl probeerde ze mij wakker te houden aangezien ik nog altijd flauw viel. Ik denk dat dit toch een dikke week heeft geduurd.

Het was weer avond. Zoals altijd ging ik naar bed om te slapen. Na enkele uren werd ik wakker en had ik veel pijn. Terug naar de wc. Dan heb ik terug mijn mama gebeld. Ik kon niet meer. Ik had zoveel pijn en het werd niet beter. Ik heb een pijnstiller genomen en ben in de zetel gaan liggen. Ik heb alle minuten gezien. Ik kon niet meer van de pijn. Ik dan maar terug naar de wc. De pijnstiller hielp niet echt. Mama terug opgebeld en gesmeekt om met mij naar het spoed te gaan. 

Mijn mama heeft mijn zus opgebeld (die ook boven slaapt) om te vragen of ze mij kon helpen om de auto in te krijgen aangezien ik heel slap was en veel flauw viel. Zij stond heel snel beneden. Ze hebben mijn kleren en handtas genomen en we vertrokken naar het spoed. Mijn vriend hebben we laten liggen in zijn bed aangezien hij de volgende dag moest werken en als het niets was hij voor niets wakker was gemaakt.

We komen aan in het spoed. Mijn mama legt alles uit. De verpleegster vroeg of het mogelijk was dat ik zwanger was. Ik vertelde haar dat mijn regels wegbleven, maar dat ik de dag voordien een zwangerschapstest had gedaan en die negatief was. En dat mijn vriend maar 5% kans had om kinderen te krijgen. Ze vertelde me dat ze bloed ging trekken en dat ik in een potje moest plassen. Ze legde mij aan de baxter en gaf mij pijnstillers.

Enkele uren later... 'Mevrouw, u bent zwanger.' Ik hoor ze het nog zo zeggen. Het bleek dat ik lijkwit werd. Ik vertelde men mama al wenend dat ik het niet wou wegdoen en ze begreep het direct. De enige voorwaarde: ik maak mijn studies af. 

Ik werd van het spoed naar de kraamafdeling gebracht. Daar lag ik dan als enige vrouw zonder buik die net gehoord had dat ze zwanger was. Mama is naar huis gegaan en heeft vertelt dat mijn vriend papa werd. Die was even verschoten en is naar het ziekenhuis gekomen.

We krijgen een baby! :)